باور نمی کنم رفتن ابدیت را ؛

بدون وداع و نگفته

آه ؛

روزهای مه آلود تشنگیمان آویخته بر خاطرات گذشته

باور نمی کنم،

صدای تنفسم در هوای بهت آور ناباوری می پیچد

و من از تو می پرسم:

آیا تحملش را خواهم داشت؟

و ریشخند سکوت مرا به سوی تنهایی هل می دهد.

و تو ؛...

باور می کنی؟.........

.

.

.......هدیه یک دوست......پاتریک